Al ruim van te voren zagen we aankomen dat het eind september geweldig weer zou worden. Een rustig windje, veel zon en natuurlijk lekker rustig op het water. Wat anders konden we doen dan een lemsteraak huren en richting de Waddenzee vertrekken. Deze kans konden we niet laten liggen.
Vrijdag middag is de schuit opgehaald uit zijn vaste ligplaats. Binnen onze vloot van Tjalken, Skutjes, Schouwen en Lemsteraken bleek de Bornrif het best geschikt voor dit brute weekend. De tocht bracht ons binnen no-time in Workum waar we de eerste sluis moesten passeren. Met slechts enkele centimeters van de brug kwam het zeilschip stil te liggen. Even voor de show op de wal springen om de brugwachter uit zijn tent te lokken bleek noodzakelijk. Alles onder controle.
Het IJselmeer bracht ons een mooie zeiltocht. Een lekkere wind van 15 knopen bracht ons zo snel naar Kornwerderzand, dat we besloten nog even om te keren voor een extra slag over deze mooie plas. Bij aankomst voor de Lorentz sluizen begon het wachten op de rest van de crew.
Het complex van bunkers doorkruizen bleek niet alleen voor de Duitsers erg lastig, ook de bemanning moest even zoeken naar de juiste ingang. De sluiswachter bleek not amused, maar na een sluiproute achter de bunkers langs kwamen we alsnog bij het schip aan. De borrel was los.
De volgende ochtend gingen we vol energie op pad. Al snel bleek de sluis met zeer hoge snelheid achterwaarts te bewegen, maar door kordaat handelen werd ook deze drempel snel genomen. De Waddenzee lag voor ons. De timing was perfect, met de stroom mee konden we naar de Richel zeilen. Hier was de gekozen locatie om droog te vallen. Gelukkig kwamen we niet helemaal droog te staan.
Binnen no-time was onze Zeeuw van boord gesprongen. Enkele seconden later terugkomend met een grote oester in de knuisten. Laat het maar in de Zeeuwen over om in een grote zee met enkel zand de oesters te vinden. Na het verorberen van de maaltijd was het tijd om het ruime sop te kiezen. Het opkomende water trok het schip vrij en we konden door richting Vlieland.
Het droogvallen was zo goed bevallen, dat we op de terugreis besloten om dit nogmaals te doen, en daarna nog een paar keer. Na een uurtje was echter de pret voorbij en konden we door richting haven.
In het donker kwamen we aan in de haven en er bleek nog maar 1 plek aan de kade waar niemand het lef had om de schuit in te parkeren. Voor deze ervaring bemanning echter geen enkel probleem en de borrel kon wederom los. Bij hoogwater afmeren maakt het vrij eenvoudig om van boord te gaan. Met laag water terugkomen (uit de kroeg) presenteerde ons een behoorlijke uitdaging. In de zeilwereld weet iedereen. Een harde klap is beter dan een zachte plons.
Na een korte nacht was het tijd om terug te vertrekken naar het vasteland. Met een schitterende ochtendzon vertrokken we richting Kornwerderzand. Gelukkig bleken de bestelde zeehonden keurig aanwezig waardoor het weekend compleet was. Nog even gelachen met de sluiswachter om hierna de laatste mijlen af te leggen naar de thuishaven.
Het was een legendarisch weekend!
